بررسی ارتباط بین نسبت اندازه های سر و گردن فمور به اندازه های میله (nail) در پیامد درمان شکستگی های اینتروتروکانتریک به روش dynamic hip screw

مقدمه: درمان شکستگی اینترتروکانتریک امروزه یکی از معضلات اصلی در سنین بالا محسوب می­شود . به­خصوص در شکستگی­های ناپایدار و بیماران دارای استئوپروز شدید نتایج درمان جراحی مطلوب نمی­باشد. عوامل مختلفی در نتایج درمان مؤثرند که در این مطالعه یک معیار جدید که احتمالاً در پیش آگهی درمان مؤثر است، مطرح گردیده است. مواد و روش­ها: از مهر سال 1382 تا شهریور 1386، تعداد 128 بیمار که شکستگی اینترتروکانتریک ناپایدار داشته یا از نظر معیار (سایز) sighs استئوپروز نسبتاً شدید داشته­اند (گروه 3- 1) و به روش dhs عمل جراحی شده­اند و در تمام بیماران فاصله نوک تا انتها ( tip apex distance ) در محدوده mm 25 بوده است، مطالعه شده­اند. در این بیماران معیار y/b (نسبت قطر گردن فمور در میانه آن به قطر بدنه ( nail )) x/a (نسبت بیش­ترین قطر سر فمور به قطر سر میله) اندازه­گیری شده و میزان شکست درمان در گروه­های مختلف اندازه­گیری شده است. نتایج: میزان کلی شکست درمان 26% (33 مورد) بوده، میانگین سنی بیماران 4/74 سال، 86 بیمار زن و 42 بیمار مرد بوده­اند. بیش­ترین میزان شکست درمان (21 مورد) در گروه b 1   که معیار mm 6/3 ≤ y/b و هم­چنین در گروه 2 b (23 مورد) که mm 3 ≤ x/a داشته­اند، دیده شده است. میانگین معیار y/b ، 64/3 میلی­متر و میانگین معیار x/a ، 08/3 میلی­متر بوده است. نتیجه­گیری: باتوجه به میزان بالای شکست درمان در کل بیماران (26%) و به­ویژه میزان بالای آن در گروه­های 1 b و 2 b که نشان­دهنده بالا بودن شکست درمان در اندازه­های بالای سر و گردن فمور می­باشد، باید در بیماران با شکستگی ناپایدار به­ویژه افراد دارای اندازه­های بالای سر و گردن فمور تمهیدات جدیدی برای بهبود پیش آگهی در نظر گرفته شود.